Βέλκερ, Φρίντριχ

(Friedrich Welcker, 1784 – 1868). Γερμανός φιλόλογος και αρχαιολόγος. Σπούδασε κλασική φιλολογία στο πανεπιστήμιο της Γίσεν και σε νεαρή ηλικία διορίστηκε καθηγητής στο γυμνασιακό παράρτημα του ίδιου πανεπιστημίου. Το 1806 πήγε στην Ιταλία όπου έμεινε έναν χρόνο και γνωρίστηκε με τον διάσημο Δανό αρχαιολόγο Γ. Τζοέγα και άλλους σπουδαίους επιστήμονες και καλλιτέχνες. To 1808 γύρισε στο Γίσεν και, λίγο αργότερα, διορίστηκε καθηγητής της ελληνικής φιλολογίας και αρχαιολογίας στο εκεί πανεπιστήμιο. Πολέμησε ως εθελοντής στην εκστρατεία του 1814 κατά των Γάλλων. Το 1816 απομακρύνθηκε από το πανεπιστήμιο εξαιτίας των φιλελεύθερων πολιτικών του φρονημάτων αλλά, σχεδόν αμέσως, προσελήφθη σ’ εκείνο του Γκέτινγκεν, όπου δίδαξε έως το 1819. Έπειτα, για μακρύ χρονικό διάστημα δίδαξε αρχαία φιλολογία και αρχαιολογία στο πανεπιστήμιο της Βόνης, όπου ίδρυσε και το αρχαιολογικό του μουσείο καθώς και τη βιβλιοθήκη του, της οποίας μάλιστα ήταν και ο πρώτος διευθυντής. Στο διάστημα 1841-43 ταξίδεψε στην Ελλάδα και την Ιταλία. Αποσύρθηκε από την ενεργό δράση το 1861 και έως τον θάνατό του έμενε στη Βόνη. Ο Β. έγραψε πολυάριθμα έργα με κριτικό πνεύμα και μεγάλη επιστημονική αξία. Σπουδαιότερα από αυτά είναι οι μεταφράσεις του στα γερμανικά αποσπασμάτων του Αλκμάνα (1815), του Ιππώνακτα (1817), του Φιλόστρατου (1825), της Θεογονίας του Ησίοδου (1865) και τα συγγράμματά του, Συλλογή ελληνικών επιγραμμάτων, Ελληνική μυθολογία των θεών, Η τριλογία του Αισχύλου, Ο επικός κύκλος ή Οι Ομηρικοί ποιητές και Αρχαία Μνημεία.